Imadła

Imadło służy do unieruchamiania i zabezpieczania obrabianego materiału. To odmiana stabilnego uchwytu, „trzecia ręka" pracownika warsztatu. Podstawowymi elementami imadła są masywny, stabilny korpus i dwie, równolegle ustawione szczęki. Jedna z nich jest nieruchoma, natomiast druga (tzw. szczęka dynamiczna) dociska unieruchamiany przedmiot za pomocą gwintowanej dźwigni. Przedmiot umieszczony pomiędzy szczękami zostaje ściśnięty - utrzymuje stabilną pozycję. Dodatkowym elementem jest wrzeciono z nakrętką służące do obsługi imadła. Kręcąc wrzecionem, osoba obsługująca imadło dociska jego szczęki. Dzięki masywnemu korpusowi narzędzie jest stabilne. Nie powinno być jednak zbyt ciężkie - wagę należy dobrać zależnie od jakości blatu roboczego.

Wiele imadeł to narzędzia uniwersalne. Producenci wychodzą jednak naprzeciw oczekiwaniom klientów, tworząc narzędzia do zastosowań specjalistycznych. Które imadła są wykorzystywane najczęściej?

• Imadło ślusarskie stałe - ma mocne szczęki z hartowanej stali, pewnie chwyta i unieruchamia materiał; korpusy niektórych modeli mają kowadło, które umożliwia dodatkową obróbkę materiału (imadło ślusarskie z kowadłem).
• Imadło ślusarskie obrotowe - kształtem przypomina imadło stałe, ale dzięki ruchomej podstawie można je obracać w zakresie 360°.
• Imadło do stołu warsztatowego - zazwyczaj dość duże i masywne, pozwala stabilnie przymocować obrabiany przedmiot do blatu roboczego.
• Imadło wiertarskie - służy do unieruchamiania przedmiotów obrabianych wiertarką; imadło maszynowe do wiertarek kolumnowych mocowane jest na stole wiertarki.
• Imadło modelarskie - jest mocowane do blatu za pomocą ścisku śrubowego, służy do stabilnego unieruchamiania przedmiotów o niewielkich gabarytach i masie.
• Imadło do rur - ma odmienną konstrukcję od tradycyjnych modeli (uchwyt utrzymujący rurę we właściwej pozycji znajduje się na dole imadła, tuż pod szczękami, wrzeciono z nakrętką jest umiejscowione w górnej części korpusu).
• Imadło jubilerskie - niewielkie i lekkie imadło służące do osadzania kamieni w biżuterii i pracy z metalami szlachetnymi. Imadła tego typu zwykle pozwalają ustawić obrabiany przedmiot pod różnym kątem.

W przypadku imadeł najważniejsze są ich funkcje i przeznaczenie. Każde imadło powinno być dostosowane do warunków technicznych, jakie zapewnia dany warsztat.

• Wytrzymałość - szczęki imadła powinny być masywne i solidne, wykonane z takich materiałów, jak stal i żeliwo sferoidalne. Uwaga! Nie każdy rodzaj żeliwa zapewnia wystarczającą odporność - przed zakupem imadła warto upewnić się, czy zastosowany stop nie jest zbyt kruchy.
• Mobilność - duże imadła z zasady są stacjonarne. Jeśli wyposażono je w obrotową podstawę, ich funkcjonalność wzrasta. Część użytkowników zwraca jednak uwagę na mniejszą stabilność imadła z ruchomą podstawą, zwłaszcza gdy unieruchamia się za jego pomocą duże i ciężkie przedmioty.
• Rodzaj szczęk - imadła mogą mieć wymienne (gumowe lub magnetyczne) nakładki na szczęki mocujące. Można je zmienić w razie potrzeby, a szczęki mogą być wykonane w całości z twardej, hartowanej stali. Zużywają się bardzo powoli, ale gdy to wreszcie nastąpi, trzeba wymienić całe imadło.

Imadło to narzędzie w warsztacie niezbędne – służy bowiem do mocowania elementów, które poddajemy obróbce. W konstrukcji tego typu urządzeń znajdziemy dwie szczęki, które zaciska jedna śruba, napędzana z kolei pokrętłem. Warto dodać, że imadła potężniejsze a także maszynowe dysponują ponadto korpusem oraz elementami, za pomocą których można je przymocować do stołu lub obrabiarki – przegubami i obrotnicami, nierzadko wyposażonymi w podziałkę kątową. Imadła podzielić można na kilka rodzajów, w zależności od zastosowania, budowy. Mamy więc imadła maszynowe, dzięki którym możliwe staje się mocowanie elementów do obróbki w obrabiarkach. Nie zapominajmy także o imadłach ręcznych, które, jak sama nazwa wskazuje, trzyma się w ręku, a nie – mocuje do stołu. Kolejne urządzenia to imadła jubilerskie, kątowe oraz obrotowe. Jak widać, nie stanowi problemu dobranie sprzętu do charakteru swojej pracy.